Akçakoca köyleri 2

Kuzey Kafkasya ile yakından ilgilidir. Burada dikkat edilmesi gereken iki husus var. Birincisi, adı "imparatorluk"tur ama hükmünün geçtiği topraklar bir beylik kadar küçüktür İkincisi, Alexis Kommones, bir Laz değil; bir Bizans prensidir. Bizans İmparatoru Andronikos Kommenos'un oğludur. Yani, kurulan devlet; Latinler'in (katolik Hıristiyanlar) haçlı seferi bahanesiyle gelip İstanbul’u ele geçirmeleri ve imparatoru kovmaları, orada bir Latin krallığı kurmaları sonucu oluşmuştur. Kaçan imparator İznik'te varlığını sürdürmeye çalıştı, bu arada bir kısım Bizanslılar da Trabzon'a kaçmışlardı. İşte kurulan "imparatorluk" onlara aittir.Yazar Gregroas'a göre, Kommenos'un ilk işi Kolçi halkının ve Lazlar'ın topraklarını zapt etmek oldu!.. 1282'den itibaren Johannes Kommenos, "doğunun, İberya'nın (Gürcistan), ve deniz aşırı ülkelerin imparatoru" unvanını aldı! Yani ortada ne Laz kralı kaldı, ne de Lazistan!.. 'ın Rumlar idaresi altında yaşayan Laz halkı kaldı, o kadar!..Ancak Bizans usulü iktidar kavgaları sürdüğü için, 1341'de Laz halkının desteği alan Bizanslı prenses Anna Anakhutlu tahta çıktı. O dönemde Trabzon İmparatorluğu'na bağlı toprakların Makrial'ye kadar uzandığı, Gonia’nın ise mahalli hükümdarlar (bey statüsünde) elinde kaldığı sanılmaktadır. Gürcüler, Lazlara Çan, i der, Lazlar bunu pek bilmez. Kelime bir ihtimal Grekçe Sannoi/Tzannoi kelimesinden gelmedir. Tarihî bakımdan Ça'niler ile Lazlar arasında bir akrabalık var ise de, kopmuş görülmektedir. Arrianus zamanında Sanoiler, Trabzon’a komşu idi. . Eskilerden PROKOPİUS, "Tzannoi diye anılan yerin eskiden Sannoi olduğunu ve Çoruh vadisini denizden ayıran dağların sahil yakasında bulunduğunu " belirtir. (Balhar dağları )… Koch, "Of ahalisinin özel bir dil ile konuştuğunu", Marr da "Hoşnişin ahalisinin anlaşılmaz bir dil konuştuğunu" söyler…. Yani bölgede farklı bir halk vardır. N.marr'ın tespitlerine göre Ça'niler (TZANNOİ ), önceleri Çoruh havzasında geniş bir sahayı işgal etmekte idiler. Burasını kısa bir süre için Ermeniler, sonra Gürcüler (KHARTHLİ ) almıştı.Trabzon tarihçileri Lazları Tsinaidler'den ayrı tutmaya devam etmişlerdir…. Tsinaidler, Müslümanlar ile birleşerek 1348'de Trabzon topraklarına hücum ettiler. Sonra Trabzon İmparatoru tarafından cezalandırıldılar. (1377) Bu dönemde Canik (Samsun) Sancağı tarafında oldukları sanılıyor. Kısacası, Gürcüler iki halkı (Lazlar ileTsinaidler) birbirine karıştırdıkları için Lazlara Ça'ni demeye başlamıştır... Hakiki Ça'niler iki grup halinde Lazistan denen bölgenin güneyinde ve batısında yaşarlar. Bunlardan biri sonradan Trabzon'un batısına göç etmiştir. de hayatı boyunca 17 devlete son vermiş olan Fatih Sultan Mehmet, Trabzon'u zapt etti. Böylece o tarihe kadar Rum hükümdarlara tabi olan Laz halkı Osmanlıların idaresine girdi ve İslamıyetle'le tanıştı. Lazlar, nasıl oldu bilinmez, Şafi mezhebini kabul ettiler. Aslında bu Mezhep diğer Kafkas halkları arasında da yaygındır. Belki onlardan gelmiştir. Lazlar en geç Müslüman olan Kafkas topluluklarındandır. Gürcüler bile, aşağı yukarı yüz yıl önce gruplar halinde Müslüman olmaya başlamışlardı. (N. Marr, Bulletin de l'Academia de St. Petersburg, 1917, sf. 415-446) 1519'da, Yavuz Sultan Selim döneminde, Batum'un da ilavesiyle Trabzon ayrı bir eyalet haline getirildi. Bölgeyi 1640'da dolaşmış olan Evliya Çelebi, 5 sancak bulunduğunu açıklar: Canik, Trabzon, Günye(GONİA), aşağı Batum ve yukarı Batum… Lazlar'ın yaşadığı yerin merkezi Günye idi. Evliya Çelebi, Trabzon’a, "eski Lezgi vilâyeti" der… Halbuki, hem o, hem Katip Çelebi, hem de yabancı yazar Vivien De ste. Martin yanılmışlar, ses benzerliğinden Laz ile Lezgi (3) kelimelerini aynı sanmışlardır. Hele Kâtip Çelebi, bölge kavimlerine Lezgi adını verdikten sonra alt kabileleri şöyle sayar:
Megrel, Gürcüler, Abhaz (Abaza), Çerkez, Laz.
Arkasından Lazlar'ın Trabzon bölgesinde oturduklarını söyler. Ayrıca Trabzon'un güneydoğusunda Çepni dağlarındaki "İran şahına Allah gibi tapan" Şii Türk boylarından söz eder... Hem o, hem de Evliya Çelebi, Trabzon'un 41 nahiyesinden çoğunun "itaatsizliği"ni dile getirir. (Kâtip Çelebi, Cihannüma, sf.429; Evliya Çelebi, cilt 2, sf. 81, 83) Bundan bu nahiye beylerinin bir ölçüde Devlet otoritesi tanımadıkları, bildikleri gibi hareket ettiği anlaşılmaktadır. 1814-1817, 1818-1821 ve 1832-1834'de bölgede devlet'e karşı ayaklanmalar oldu. Bu dere beylere ilk darbe Trabzon Valisi Osman Paşa tarafından indirildi. Ancak dağlık arazi yüzünden Laz derebeyleri tam kontrole alınamadı ve Osman Paşa'dan sonra, tıpkı Güneydoğu Anadolu'daki Kürt beyleri gibi, başlarına buyruk harekete devam ettiler. Bölgeyi dolaşmış olan Koch, serbestiyetleri kısıtlanmış olmasına rağmen bu derebeylerin çoğunu yerinde bulduğunu belirtir ve 15 derebeylik sayar: Athina (Pazar), Bulep, Artişan (Ardeşen), Viçe, Kapisite, Arhavi, Kisse, Hopa, Hemşin, Makria (Makrial ), Gonia (Günye), Batum, Maradit (Maradidi), Perlevan ve Çat. Bu nahiyelerden bir kısmında Gürcüler'in hâkim olduğu görülmektedir. (Batum Arhavi) .Bir kısmı da Lazistan diye tanımlanan bölgenin sınırları dışında, Çoruh Nehri üzerinde idi. (Maradit, Perlevan, Çat) … Hemşin’de yaşayan halk ta diğerlerinden farklıdır.1851'de Acara bölgesi, Yukarı Gurya ile birlikte Lazistan sancağı haline getirildi, Batum sancak merkezi oldu. 1878'de Batum Ruslar'ın eline geçince, Rize sancak merkezi yapıldı. Rize, Atina (Pazar), Hopa ve 6 nahiye, 364 köy bu sancağa bağlı idi. Cumhuriyet ile birlikte Lazistan sancağı dağıtıldı, Pazar, Ardeşen, Fındıklı ilçeleri Rize'ye, Arhavi, Hopa da Artvin'e bağlandı. Laz tabiri bugün, halk arasında ayırım yapılmaksızın Karadeniz bölgesinin güneydoğu kısmında yaşayan herkes için kullanılır. Ancak gerçek Lazlar sadece Pazar ve Hopa ilçelerinde yaşıyanlar ve buradan göç edenlerdir. Batum'un güneyinde kalan bölgedeki az sayıda Lâz da 16.3.1921 tarihli antlaşma ile Türkiye'ye alınmıştır.Diğerleri yanlış olarak "Laz" sanılan başka boylardandır. Laz kökenli vatandaşlarımız iyi denizcidirler, hamsiye düşkünlükleri meşhurdur.Çay, tütün, mısır, kara lahana yetiştirirler, meyvecilikle uğraşırlar. Fırıncılık yaygın meslektir. Eskiden Rusya'ya gider, ekmek pişirirler, evlenip Müslüman yaptıkları Rus kadınlarla ülkeye dönerlerdi. Şimdi Rus kadınlar bölgeye geliyor, ve gene bizimkilerle evleniyor!.Laz kökenli vatandaşlarımız İslam'a taassup derecesinde bağlıdırlar. Lazca, iki gruba ayrılır: Doğu Lazcası, Batı Lazcası.Ayrıca küçük kollar vardır, meselâ Çala lehçesi.Ancak Lazca baştan başa Türkçe kelimelerle doludur. Lazcanın yazısı yoktur. Yazılı bir Lazca edebiyat yoktur. Bu da Lazcanın bir dil değil; "ağız" olduğunu ortaya koyar.Yine de Reşit Hilmi Pehlivanoğlu gibi bazı şairler yetişmiştir. Lazlar zamanla bu ağzı unutmuşlar, Kendilerine has bir şive ile Türkçe konuşmaya başlamışlardır.

 

ARTVİN :

BORÇKA   Çifteköprü,Fındıklı,Düzköy

HOPA       :  Yukarıkuledibi,Esenkıyı,Alimislah,Pınarlar,Eşmekaya,Güvercinlik,Koyuncular,Dereiçi,

Kemalpaşa,Başköy,Yeşilköy,Çamlı,Yoldere,Üçkardeş,Kaya,Subaşı,Çamurlu,Büyükbaşı

RİZE

ARHAVİ  : Kale mahallesi,Cumhuriyet mahallesi,Kireçli,Dereüstü,Ulaş,Dikyamaç,Gürgenlık,Konaklı,Yolgeçen,Yıldızlı,Kavak,Sırtoba,Arılı,Güngören,Tepeyurt,Şahinler,Soğucak,Boyuncuk,Ulukent,Balıklı,Küçükköy,Şenköy,Dülgerli,Kestanealan,Kemerköy

FINDIKLI  :  Aksu mahallesi,Tatlısu,Merkez,Liman,Ilıca,Hurriyet,Sahil,Yenimahalle,Çağlayan,YeniköySulakSümer,derbent Anılı Gürsu İlhamurlu  Peynirciler,Saat Beydere MeyvalıÇınarlı

ARDEŞEN    :  Barış Merkez Yayla,Camii,BeyazkayaYamaçdere Tunca Bahar ,Elmalık,Şentepe ,Kavaklıdere,Düzlük,Seslıkaya,Esentepe,Kirazlık,Köprüköy,Duygulu,Şenyurt,Gündoğan,Mamganez,Bayırcık,Güney,Sinan,Pirinçlik,Akkaya,Işıklı ,Doğanay,Aşağı durak,Yukarı durak,Akdere,Eski armutluk

PAZAR :  Güzelyalı,Kirazlık,İkiztepe,Merkez,Cumhuriyet,Beyaztaş,Soğuksu,Zafer,Güney,Darılı,Suçatı,Bucak,Şendere,Handağı,Hamidiye,Örnek,Derinsu,Balıkçı,Sivrikale,Aktepe,Hisarlı,Dernek,Elmalık,Yücehisar,Irmak,Ortayol,Merdivenli,Akbucak,Hasköy,Papatya,Sesizdere,Ocak,Kayağantaş,Sivritepe,Dağdibi,Kuzayca,Tütüncüler,Şentepe,Derebaşı,Şehitlik,Alçılı,Subaşı,Kocaköprü,Aktaş,Sulak,Akmescit,Topluca,Uğrak,Kesikköprü

ÇAMLIHEMŞİN  : Köprübaşı,Dıkkaya,Topluca,Muratköy,Çayıdüzü

DÜZCE

AKÇAKOCA  : Döngellı,Edilli,Aktaş,Tahirli,Göktepe,Nazımbey,Kalkın,,Hasançavuş,Uğurlu

DÜZCE MERKEZ : Ballar,Kabalak,Osmanca,Suncuk,Şekerpınar

BURSA

GEMLIK . Merkez,Katırlı

İSTANBUL

BEYKOZ  : Merkez,Dereseki,Kaynarca

ÜSKÜDAR . Merkez,Reşadiye,Ataköy,Kadıköy,Paşaköy

YALOVA

MERKEZ : Kaplıca,Çınarcık,Vezpınar,Üvezpınar,Delipazarı,Kurtköy,Samanlı,Akköy,Kadıköy,Yenimahalle,Ortaburun

KOCAELİ

MERKEZ . Çubuklu,Osmaniye,Suadiye,Derbent,Maşukiye,Kestanelik,Altınova,Çaççukur,Güzelyalı,,Ereğli,Osmaniye,Suludere,Yalakdere,Altınova,Senayiye

SAKARYA

MERKEZ : Çaybaşı,Yeniköy,Değirmendere,Karataş,Akyazı,Hasanbey,Kazancı,Dokurcun,Kayabaşı,Karapürçek,Hocaköy,Geyve,Doğançay,Maksudiye,Hendek,Kocadöngel,Sapanca,Akçay,Baklaya,Dibektaş,Erdemli,Fevziye,Hacımercan,İkramiye,Kurtköy,Memnuniye,Şükriye,Selamiye

ZONGULDAK

MERKEZ .

BARTIN

Amasra,Çakrazova

 

Kaynak; Hayri Ersoy ve Recai Özgün laz tarihi ve kültürü alıntı

 


GÜRCÜLER

Genellikle Kafkas Gürcü ve Doğu Karadeniz  kültürü hakimdir biraz yozlaşma görüselde bu gelenekler devam etmektedir Köyün bütününde günlük konuşma dili Gürcücedir. Bazı Türkçe kullanılan isimler dışında Acara-Guria lehçesi Gürcüce konuşulmaktadır. Köy halkı köyün otantik yapısını korumaya azami özen göstermektedir. Köyde halen 150 -200 yıllık eski  evlere rastlanmaktadır. Bu evler özüne uygun olarak ustaca restore edilmekte, kendi tarihi dokusu içerisinde korunmaya çalışılmaktadır. Köyde eski imece usulü ( meci) çalışma devam etmektedir. Aileler baba mirası arazilerini erkek çocuklara devrediyor. Bu nedenle de köye dışarıdan insanların yerleşimi engellenerek kapalı toplum özelliğini sürdürmektedir. Evliliklerse, yine akraba olmayan sülaleler arası yapılmaktadır. Ancak bu gelenek günümüzde tüm köyün birbirine bir şekilde akraba olması sebebiyle çevre şehirler ve köylerdeki Gürcü ailelerle ilişki içine girmek suretiyle gerçekleştirilmeye çalışılmaktadır. Yerli halk dışarıdan bir kişiye, ekonomik şartlar ne kadar gerektirse de, arazi satmamaktadır.Yada köy halkının buna rızası aranmaktadır. Köy halkının geleneksel yapıyı korumaktaki bu hassasiyeti son derece saygıdeğer bir davranıştır.Çağın getirdiği globalleşme süreci içerisinde, içine girdiğimiz arabesk kültür asimilasyonu tehlikesinde, kendini bu derece koruyabilmeyi başarmış, öz kültürü ve gelenekselliği kaybetmemekte bizlere göre daha fazla mücadele etmiş,bu köy halkı önünde, saygı ile eğiliyorum. Tüm hemşerilerimizi kültürel değerlerimizi korumakta ve geliştirmekte Melenağzı Köyü Gürcü halkı gibi davranmaya, nadide kalmış bu köyümüze sahip çıkmaya davet ediyorum.Efteni olarak adlandırılan yörede Hamamüstü ve Hacıyakup köyleri çevresinde yaşayan Gürcülerin hangi tarihte ata topraklarını terk ettikleri kesin olarak bilinmemekle birlikte, Rus Çarı Nikolay'ın Gürcüstan'daki Müslümanları yok etmek istediği ve bu göçün bu yüzden başladığı söylenir. Buradan hareketle göçün, 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı sonrasında, 1894-1917 tarihleri arasında hüküm süren Çar II. Nikolay döneminde yapıldığı anlaşılmaktadır. Dolayısıyla Berlin Kongresi sonucu Osmanlı ve Rusya arasında 27 Ocak 1879'da İstanbul'da yapılan anlaşmayla 3 Şubat 1879'da başlayan resmi göç süresine rağmen Tzoniarililer köylerinden muhtemelen 1894 sonrasında ayrılmış olmalıdırlar. Anlatılanlara göre Batum limanından önce İstanbul'a, sonra Akçakoca, Sinop, Samsun, Ordu, Giresun limanlarına göçmenler bırakılmıştır. Bu bir bölgede yığılmayı önlemekten çok, Batum limanında bekleyen binlerce insanın daha fazla mağdur edilmemesi için yakın limanları tercih etme yaklaşımı olarak değerlendirilebilir. Nitekim o dönemdeki Gürcü basınının, özellikle Kavkaz , Droeba , İveria ve Golosto  gazetelerinin de belirttiği gibi, "İnsanlar ellerinde ne varsa, tüm mallarını, topraklarını çok ucuza satıp limana inmişler, nakliye güçlüğünden ötürü aylarca gemi beklemişler, bu bekleyişte bazılarının parası bitmiş ve çaresiz duruma düşmüşlerdir." Ancak Osmanlının bu iyi niyetli yaklaşımı topraklarını terk etmedikleri için bir kısmı Gürcüstan'da kalan ailelerin bir kez daha bölünmesine yol açmıştır. Tzoniarili Gürcüler arasında da bu duruma düşmüş insanlar vardır. Tzoniari köylülerinin bir kısmı, Yavuz adlı gemiyle Giresun limanına indirilerek o dönemlerde Keşap ilçesine bağlı bölgelerde yerleşmek için yer arayışına girmişlerdir. Bunlar, Tzoniari köyü sülalelerinden Çelebiler - Çelebioğulları  Yavuzlar - Sakallar , Çakarlar - Yıldızlar , Güller - Abaklar - Urallar , Kılıçlar , Mezarcıoğulları  ve daha pek çok sülaledir. Çelebiler - Çelebioğulları ve Yaslıların  saptadıkları yer uygun görülmüş ve bu yerde Anbarala  yahut Anbaralay  olarak adlandırılan köy (Bugün Dereli ilçesine bağlı Anbaralan) kurulmuştur. Burada kısa süre içinde tarım arazisinin yetersizliğiyle karşılaşılmış ve yeni sıkıntılar baş göstermiştir. Anbarala kurulduktan sonra muhtemelen 1910'lara girilmeden köyün ileri gelenlerinden Memed Ali Çelebi Efendi yaptığı hac yolculuğu dönüşünde, Batum limanındayken tabiatının uygunluğunu duyduğu ve bir kısım Gürcünün bu limana bırakıldığını bildiği Akçakoca'da gemiden inerek yaşam için Anbarala'dan daha uygun yerler aramıştır. İç kesimlere doğru ilerleyerek Düzce'nin güneybatısında bulunan Efteni yöresine ulaşmıştır. Hemen hemen boş olan, gölüyle, akarsularıyla, yaylalarıyla, ovasıyla, tarım alanlarıyla ve ormanlarıyla mükemmel olan bu topraklara daha sonra eşini ve küçük oğlu İmam Osman Çelebi'yi de getirmiştir. Ancak kendilerinden önce Kafkasya'dan gelen Çerkezlerin tepkisiyle karşılaşmış, yerleştikleri yerin Çerkezlerin baltalık ormanları olduğu gerekçesiyle şikâyet edilmiştir. Eşinin ve çocuğunun kendisini izleyeceği düşünülerek karakoldan karakola teslim yoluyla ve yaya olarak kolluk kuvvetlerince Anbarala'ya geri götürülmüştür. Memed Ali Çelebi Efendi, yeniden Efteni'ye dönmüş, yine şikâyet edilmiş ve aynı yöntemle geri gönderilirken nakledildiği karakollardan birinin komutanı tarafından yetmiş yaşında olmasından dolayı serbest bırakılmıştır. Efteni'ye döndüğünde karşılaştığı üçüncü şikâyet üzerine gelen karakol komutanı Hacı Memed Ali Çelebi Efendi tarafından geri çevrilmiştir. Yerleşimi kesinleşince Anbarala'daki diğer çocuklarını, akraba ve komşularını da boş topraklara davet etmiş, birçoğu davete uyarak Efteni'ye gelmiş ve Hacı Memed Ali Çelebi Efendi tarafından kurulan bu köye aşağıdaki Ceneviz Hamamı'na izafeten Hamamüstü adı verilmiştir. Burada tarım, hayvancılık, arıcılık, avcılık ve balıkçılığı uğraş edinen Gürcüler kendilerine 10-'den yakın olmayan yerleşim birimlerinde Çerkezler, Abazalar ve yerli Türklerle karşılaşmışlardır. Burada yaşayan birkaç Ermeni aile bir süre sonra bölgeyi terk etmiş, diğerleri dil ve kültür farklılıklarına rağmen, zaman içinde Ordu, Trabzon ve Giresun göçmenleri de alarak, başlangıçtaki sürtüşmeleri aşıp uyumlu yaşamaya başlamışlardır.

 

Amasya

Bursa

  • İnegöl: Çaylıca, Fevziye, Gülbahçe, Hasanpaşa, Hayriye, Muratbey, Sulhiye, Tüfekçikonak, Bahçekaya,Hilmiye,Mesruriye,Hamidiye,Karakadı,Güneykestane,Elmaçayır,Çiftlik, saadet (İnegöl belediye başkanı Hayriye köyündendir)
  • Kestel : Alaçam,Osmaniye
  • İznik  : Hacıosman,Kırıntı,Elmalı,
  • Gemlik: Haydariye, Hamidiye, Adliye
  • Orhangazi: Hamzalı
  • Merkez: Baydın

Diyarbakır

Düzce

Gürcü köyüne Gürcü çiftlikte örnek.verilebilir.Mesela Gürcü çiftlik'in %90 'ı9na yakın bir miktarı Gürcistan’dan göçüm soylananlardan oluşmuştur.ayrıca Kaynaşlı ilçesinin Şimşir mahallesinde 50 yıl öncesinden göç etmiş,yaklaşık 40-45 hanelik %100 Gürcüler bulunmaktadır.Düzce’deki diğer Gürcü köyleri Fındıklı Aksu köyü-Muncurlu köyü-Doğanlı köyünün bir bölümü-Gürcü Asar-Çilimli Hızar dere ve Çilim ilçesinin büyük bir bölümü.Akçakoca da Çiçekpınar(şipir köyü) ve Melenağzı  (Melan)köyü % 100 ü Gürcü olmakla birlikte Gürcü dilini halen konuşmaya devam etmektedirler.

Giresun

  • Dereli : Akkaya, İçme suyu Giresun Yaykınlık Turgut Topaloğlu da Gürcü
  • Bulancak:Yeniköy,Tepeören

Kastamonu

Kocaeli (İzmit)

  • İzmit : Şirinsulhiye Köyü, Nusretiye Köyü, Balaban Köyü, Hamidiye köyü,Eşme Ahmediye Köyü
  • Gölcük : Nüzhetiye Köyü,Hasaniye Köyü,Nimetiye Köyü, Lütfiye Köyü, İhsaniye, Ferhadiye ...

Ordu

  • Akkuş : Dumantepe, Esentepe (Kabakulak)
  • Çaybaşı : Kurudere Köyü, Söylemez Yenimahalle, Sarıcaerik-Çınar Mahallesi, Akbaba Köyü, Akkaya Mahallesi, Eğri Bucak-Çilader (Manastor), Köklük
  • Fatsa: Bozdağı Köyü Kabakdağı Köyü, Sazcılar Köyü, Yusuflu Köyü,Bacanak köyü,duayeri köyü, Yenikent Köyü,Tahta başı köyü,Hoylu köyü
  • Gölköy : Cihadiye Köyü, Paşapınar Mah, Yuvapınar Köyü, Manastır Mahallesi, Kındıra Mahallesi, Elmaalan Mahallesi, Meşealan Mahallesi, Kuşluvan Mahallesi, Çatak Köyü,(Yusuflu mah.) Konak Köyü, İç Yaka Köyü, Samanlıcek,
  • Ulubey : Yeni Sayaca,
  • Ünye : Güllük Mahallesi, Hızarbaşı Günlük Mahallesi, Torunoğulları (Söğüt) Mahallesi, Çatalpınar Köyü, Hızarbaşı Kumarlı Köyü,Dönüklü Mahallesi, Mitrabol, Alivara Köyü, Zembek (Aydıntepe) Köyü, Yağköy, Erenyurt Beldesi, Başköy, Tepeköy, Gobi-Göbü Köyü, Elemen, Avidere, Saylan, Kürtdere, Kurudere, Yüceler Köyü, Şenbolluk Beldesi Ziliftar Mahallesi
  • İnkur Beldesindeki Köy ve Mahalleler:

Çaloğlu Mah. veya Fatih Mahallesi, Yenikent (Armutluk) Mahallesi, Kelas (Çınarcık) Mahallesi, Kurna Mengen Mahallesi, Çataltepe, İncirli

  • Tekkiraz Beldesi ve Çevresindeki Köy ve Mahalleler:

Tekkiraz Belde Merkezi, Kıran Mahallesi, Armuttepe Mahallesi, Veli Bayraktar Mahallesi, Kıran Köyü (Ginapor), Macahleli (Belen) Mahallesi, Koruklu Mahallesi, Nureddin Köyü, Kirazara, Sarıgöl, Kozbüküm (Yenikızılcakese), Kızılkaya, Ergen Düzçiftlik Mahallesi

  • Yenikent Beldesindeki Köy ve mahalleler:

Yenikent Merkez (Çamurluk) Mahallesi, Ekincik Köyü, Meşedüz Mahallesi (Boynuzlubatak), Tekneli Mahallesi, Meliktepe Mahallesi, Kıran (Taşocağı ve Çevresi) Mahallesi

  • Yeşilkent Beldesi’ndeki Köy ve Mahalleler

Selviler Köyü

  • Korgan : Sarıalıç Köyü,Yeşilalan köyü
  • Kumru : Güneyce Köyü, Divane Köyü,Yemişken, Yemişhan, Akçadan, Yaylacık, Akçakese, Pencik (Esence), Çubuklu Köyü
  • Perşembe : Tongeldüzü, Gacalı, Kalkancı, Burhaneddin, Boztepe, Tepeköy, Teyineli, Yokuşdibi, Dereiçi, Yeniköy (Yağmurlar), Çaka, Kocadüzü

Rize

  • Pazar: Hamidiye Köyü

Sakarya (Adapazarı)

  • Akyazı : Reşadiye, Şerefiye,küçük(bir bölümü)
  • Hendek : Hamitli Köyü,Eski Bıçkı Köyü, Güldibi, Hicriye, Hüseyinşeyh Köyü (Bir bölümü), İkbaliye (Sıtmapınar), İlimbey, Karaçökek Köyü (Bir bölümü), Lütfiye Köşkü Köyü, Muradiye, Nuriye, Süleymaniye,Kızanlık
  • Kocaali : Köyyeri,
  • Pamukova : İlimbey
  • Karapürçek : Mecidiye, Ahmediye, Kanlıçay
  • Sapanca: Mahmudiye köyü,Yeni mahalle Erenler köyü ve Sapancanın büyük bir bölümü
  • Merkez: Hızırtepe mh.

GEYVE:

NURİOSMANİYE KÖYÜ

Samsun

  • Çarşamba: Kestanepınar, Karamustafalı
  • Salıpazarı: Muslubey,Alan köy (karadere mh.).Alan-yaykün.
  • Ladik: Aslantaş, Hacıalipınar Mah. (Kiremithane)
  • Terme : Akçay, Kocamanbaşı, Kaynarpınar Beldesi Yağdaş Köyü, Kuşca Köyü, Kuşcağız (Sarıhasan) Köyü,KESİKKAYA KÖYÜ

Bafra- Köseli köyü

Sinop

  • Erfelek : Abdurrahmanpaşa, Değirmencili, Hamidiye, Veysel,Tombul,Tekke
  • Merkez: Erikli,Tangal, Avdan, Tangaloğlu, Göller, Karapınar,Ahmetyeri,


AYANCIK :Tevfikiye Gürcüleri 1. Sınıf,Mestan Gürcü köyü Aktas mah. TÜRKELİ .Haci köyü,Sazkışla, Kuz köyü,Yapraklı köylerinde Gürcü sülaleler bulunmaktadır

Tokat

  • Erbaa : Zoğallıçukur
  • Niksar : Fatlı, Sorhun,_Niksar, Akınca, Tepeyatak, Ekincik, Mercimekdüzü,Örenler

Yalova

  • Çınarcık : Teşvikiye (Zindan,ortaburun köyü'nün bir bölümü
  • Termal : Merkez ( Gökçedere köyü)

Armutlu:

 

Hayriye,Selimiye

 

Kaynak: M.Vanilişi.A.Tandilova Gürcü tarihi ve kültürü kıtabında alıntı,ve ayrıca www.Macaheli .net 

 

HEMŞİN

Kalabalık aile yapısına sahip köyde,Hopa Hemşinlilere özgü,hemşince denilen bir dil konuşulur.esasen Ermenicenin bir dialekti olan bu dil,yöreye özgüdür.düğün cemiyetleri tulum ile olan köyde,Hopa Hemşin,üçayak,Artvin temurağa horonları ve çevre Rize Hemşin

köylerinin etkisi ile Rize Hemşin horonu oynanmaktadır.Hemşinliler m.ö ikinci yüzyılda Horasandan gelip İranınHamadan bölgesinde 400 yıl kalmışlardır,daha sonra Kars, Arpaçay ilçesinin doğusuna buradan da 623 yılında İran Bizans savaşında Çoruh nehrini aşıp bu günkü yerlerine yerleşmişlerdir Arsaklı ve Saka Türklerinin bir boyudur. Birçok savaşa sahne olan Ermenistan’da,Kafkasya’daki Arapların baskılarına dayanamayınca Ermeniler isyan edip,batıya göç etmeye başlarlar 789-790 yıllarında 12 bin Ermeni Hemşin topraklarına girdi ve bugünkü Hemşin’in bulunduğu yere bir kent kurdular buraya da  kendi isimleri olan Hamanaşen adını verdiler bu ad zamanla Hemşin’e dönüştü. Hemşinlilerde diğer eski kavimler gibi 16. yüzyıldan itibaren Müslümanlığı kabul etmişlerdir,Lazlarda deniz kenarında yerleşirken  Hemşinliler içeriye doğru dağlık bölgeye yerleşmeyi tercih etmişlerdir.Hemşinliler Cumhuriyet ilk yıllarında batı bölgelerine göç etmeye başlarlar göçler Düzce, Adapazarı,İzmit,Bursa’ya yerleşmişlerdir,.Hemşinliler eskiden Oğuz Türkçesi konuşurken daha sonra bu bölgeye gelen çok sayıda Ermenilerle birlikte yaşamaya başladıktan sonra Ermeni dil kültürünün etkisinde kalmıştır.Halk arasında bu dil Hemşince olarak bilinmektedir Hemşinliler M.Ö. ikinci yüzyılda Horasandan gelip İran’ın Hamadan Bölgesinde dört yüz yıl kalmışlardır. Daha sonra Kars’ın Arpaçay İlçesinin doğusuna, buradan da 623 yılında İran- Bizans Savaşı sırasında Çoruh nehrini aşıp bu günkü yerlerine yerleşmişlerdir. Arsaklı ve Saka  Türklerinin bir boyudur.Bir çok savaşa sahne olan Ermenistan’da ve Kafkasya’da ki Arapların baskılarına dayanamayan Ermeniler isyan edip batıya göç etmeye başladılar. 789-790 yılları arasında 12 bin Ermeni Hemşin topraklarına girdi ve bu günkü Hemşin’in bulunduğu yerde bir kent kurdular. Buraya kendi isimleri olan HAMANAŞEN adını verdiler. Bu ad zamanla Hemşin’e dönüştü. Hemşinliler de diğer eski kavimler gibi 16. Yüzyıldan itibaren Müslümanlığı kabul ettiler. Lazlar deniz kenarlarına yerleşirken, Hemşinliler sahilden uzak, dağlık bölgeleri tercih ettiler. Hemşinliler, Cumhuriyetin ilk yıllarınsa batı bölgelerine göç etmeye başladılar. Göçler daha ziyade Karasu, Kocaeli ilçeleri ,ile Düzce ili ve Akçakoca’ya olmuştur. Ayrıca İstanbul ve Bursa illerinde de toplanmışlardır. Hemşinliler eskiden Oğuz Türkçe’si ile konuşurken, daha sonra bu bölgeye gelen çok sayıda  Ermenilerle birlikte yaşamaya başladıktan sonra Ermeni dil kültürünün etkisinde kalmıştır. Halk arasında bu dil Hemşince olarak bilinmektedir.

 

ARTVİN : Borçka (Muratlı),Hopa ( Kemalpaşa) Hopa

RİZE       : Çayeli,Pazar,Fındıklı,İkizdere,Çamlıhemşin( Ortaköy,Fırtına,Büyükdere,Piskale

Ağabeyçe ),Hemşin ( Akyamaç,Bilenköy,Çamlıtepe,Hilal,Kantarlı,Leventköy,Nurluca

Yaltkaya )

ADAPAZARI  : Karasu ,Ortaköy

DÜZCE            : Akçakoca,Gümüşova

Trabzon,Ordu,Giresun,Samsun,Erzurum,Ankara,İzmit,Bursa,İstanbul da az sayıda hemşinliler vardır.1915 yılında göç etmişlerdir,suni müslümandırlar

 

Kaynak: Hemşinliler Eğitim ve Kültür derneği 29-11-2007

 

MANAVLAR

Özellikle Batı Anadolu'da yoğunlaşan Türk soylu halk. Türkologlar'a göre manavlık, Anadolu'da ilk yerleşik hayata geçen Türkleri tanımlamada kullanılan bir sıfattır. Bu sıfat, yerleşik hayatı benimsemiş Türkler'i, Osmanlı'nın son dönemlerinde yerleşik hayata geçmeyen Türklerden ve Anadolu dışındaki Osmanlı topraklarından gelen müslüman halktan ayırmak için kullanılmıştır. Manavlar hakkında en çok kabul edilen bilimsel görüş göçebelikten yerleşmiş (Yörük) nüfus dışında eskiden yerleşmiş Türki köylülerdir.Ancak manavların orjini hakkında genel bilimsel çevrelerce kabul edilmeyen alternatif görüşler de bulunmaktadır. Bu farklı görüşün başında, Manavlar'ın Türkler'in Anadolu'ya gelmesiyle Rum ve Anadolu halkının Türkleşmesi sonucu ortaya çıktığına yöneliktir. Burada Rum ve Anadolu halkının kendi dillerini unutarak Türkçe konuşmaya başlamasının nasıl olduğu belirsizdir. Bu görüşe göre Manavlar, bin yıllık süreç içerisinde Türk kültürünün bir parçası olmuşlardır.Manav tarihini araştırmak için Rum Selçuklu döneminin ve Haçlı Seferleri döneminin iyi analiz edilmesi gerekir. Günümüzde Rum Selçuklunun özellikle etkili olduğu Güneydoğu Marmara ve İç Anadolu bölgesinde Manav adı verilen grubun yoğunlaştığı görülmektedir. Selçuklu döneminde Güneydoğu Marmara ve İç Anadolu'ya sahip Rum Selçukluları döneminde Anadolu halkı Haçlı seferlerinden büyük zarar görmüş, pek çoğu katledilmiş ve giderek Selçuklu safına yönelmişlerdir. Kuşkusuz ki, Güneydoğu Marmara ve İç Anadolu bölgelerinde Konya, İznik, Bursa gibi kentlerin çevresine yerleşen Selçuklu-Oğuz ve İranı unsurlar ile kaynaşmışlardır.Bugün yapılan araştırmalarda, Türkiye'nin farklı köşelerinde manav kavramının farklı anlamlarda kullanıldığı sonucuna da ulaşılmaktadır:Özellikle Güney Marmara ve Ege köylerinde 17. yüzyılda Yörüklerin zorla iskan edilmelerine karşılık, önceden kendi isteğiyle bölgeye yerleşmiş olan Türkmen boylarının; zorla iskan edilenlerden kendilerini ayırt etmek için kendilerine manav dedikleri tespit edilmiştir. Hatta 16. yüzyılda yerleşik düzene geçtiği tespit edilen bazı Türkmen aşiretleri kendilerine 17. yüzyıldan sonra manav demektedir. Aynı şekilde, 17. yüzyıldan sonra zorla yerleşik hayata geçen Yörükler, kendilerinin artık manav olduğunu dile getirmektedirler. Güney Marmara'da manav "Yerleşik hayata geçen Yörük" anlamında kullanılmaktadır. Örneğin; Balıkesir'de böyledir . Batı Anadolu'nun bazı köylerinde yapılan araştırmalarda ise Manavlar'ın sürekli Balkanlara ve Peçenek-Kumanlar'a atıf yapması ve kendilerini Peçeneklerle özleştirdikleri görülmektedir. Balkanlardan gelen Türk anlamında kullanılmaktadır. Akdeniz bölgesinde ve Batı Anadolu'da yerli olmaktan ziyade ovalarda yaşayan Türkmen aşiretleri anlamında "manav" tabiri kullanılmaktadır. İç Anadolu ve Güneydoğu Marmara'nın bir kısım yerleri ile Batı Karadenizde ise "eskiden beri yerli, Anadolulu" anlamında kullanılmaktadır. Bu yüzden, Manavlar için tek bir çıkarsama yapmak doğru değildir. Günümüzde manavlar, Türk etnisitesinin bir kısmını oluşturan etnik grup ve etnik gruplardır.Osmanlı'nın yıkılmasından sonra ise Balkan, Karadeniz, Kırım veya Kafkas Muhacirlerinden olmadığı yönünde ve muhacirlik kavramına karşı kullanılan bir kavram olarak kısmen de olsa anlam kayması yaşamıştır. Zira, Osmanlı'nın ilk ve orta dönemlerinde manavlık daha çok, "göçebe hayat/Yörüklüğe devam eden/özel hukuk tanımayan" kavramının zıttı anlamında kullanılmakta idi.Manav sözcüğünün kökeni hakkında iki görüş bulunmaktadır. Birincisi Yunanca kökenli olduğu, diğeri Türkçe kökenli olduğu yönünde. Bunun dışında etnik grup anlamında bir iş kolu olan manav faaliyetlerinden alıntılandığı da belirtilmektedir.

Yunanca Kökenli Olduğu Görüşü:Manav kelimesi, Yunanca asıllı bir sözcük olup Türkçe'ye Ortaçağ'da geçmiştir. Yunan dilinde manavis, "100 yıldan önce" anlamına gelmektedir. Uzun süredir belli bir bölgede yaşayan halk için, "bilindi bilineli burada yaşayanlar" anlamında kullanılmaktadır.

Türkçe Kökenli Olduğu Görüşü:Bu görüşe göre, manav sözcüğü manaptan veya managtan gelmektedir. Manap kelimesi, öz-Türkçe bir sözcüktür. Zira, "Manap" ifadesine "Orhun kitabeleri"nde de rastlanmaktadır ve Bey anlamına gelmektedir . Bu yüzden Manav sözcüğünün; Türkistan’daki Kazak-Kırgız ve Sibirya’daki Yakut (Saha) Türkleri’nde kullanılan, koruyucu soylu kişi ve boy beyi anlamına gelen “Manap” ve “Manag”dan geldiği sanılmaktadır.Eski Türkçe’de “v” sesinin olmamasından dolayı, “Manap” sözcüğündeki “p” ve “Manag” sözcüğündeki “g” sesinin yumuşayarak “Manav” sözcüğünün ortaya çıktığı düşünülmektedir. (Örneğin; berim=verim, takuk=tavuk, kagun=kavun vb gibi.) “Manap”ın; Çağatay Türkçesi’nde “asilzâde, asâlet, beyzadelik”, Kırgız Türkçesi’nde “feodal kabilelik üst tabakasının mümessili” veya “Kırgız Lideri”, Kazak Türkçesi’nde “ağa, bey” ile “Manag”ın; Yakut (Saha) Türkçesi’nde “koruyucu, güdücü, bakıcı” anlamlarını taşıması ve de Türkistan’ın kuzey bozkırlarında yaşayan Kırgız ve Kazakların boy ve oymak başlarına “Manap” demeleri ile 1860’larda Kırgızlar’dan Bugu (Geyik) kabilesi ve Sari Bağış boylarının başlarında Manapların yer alması olguları da, “Manavlar=Yerli Türk/Türkmen” görüşünü desteklemektedir.Kırgızistan'daki Manas destanında yer alan ve soylu beylere verilen Manap ifadesi de bunlara ilave edilebilir.

İş Kolundan Türediği Görüşü:Diğer bir yanda, "manav" sözcüğü, Türkçe'de çiftçilikle uğraşan ve geçimini ürettikleri ürünleri satarak geçinen anlamına da gelmektedir. Anadolu'ya ilk göçen Türkmenler, yerleşik hayata geçip tarım faaliyetlerine başlamış olmalarından bu sözcük kullanılmış olabilir. Bu görüşü destekleyen bir durumda, Osmanlı kayıtlarında saraya ve İstanbul'a sebze-meyve temin eden köylere "manav köyleri" tabiri kullanılmasıdır. Zira hayvancılığın yapıldığı köylere "kasap köyleri", arıcılığın yapıldığı köylere "kovan köyleri", ormancılığın yapıldığı köylere "tahtacı köyleri" şeklinde tabirlerin kullanıldığı görülmektedir. Bu görüşe göre manav sözcüğünden, tarımla uğraşan Türkmen köylerine takılan bir lakap kastedilmektedir. Daha sonra bu köyler, 18.yy'la birlikte muhacırlerden, hala konar-göçerliğe devam eden Türkmenlerden ve Anadolu'ya gelen diğer unsurlardan kendilerini ayırt etmek için manav lakabını ön plana çıkarmaya başladılar. Zira günümüzde Anadolu'da kendilerini Kasap, Kovan veya Tahtacı olduğunu söyleyen topluluklar da vardır.

 Bizans kayıtlarında, Manav tabiri; 1291 tarihindeki kayıtlarda geçmektedir. Yıldırım Bayezid döneminde İstanbul’un alınması amacıyla yapılan kuşatma kaldırılırken, yapılan anlaşma gereği Sirkeci’de bir Türk mahallesi kurulması şartına uygun olarak Göynük ve Taraklı’dan 760 hane Manav İstanbul’a yerleştirilmiştir. Yani İstanbul’a yerleştirilen ilk yerleşmiş Türklerin, bu yöreden giden “Manavlar” olduğu kaynaklarca da doğrulanmaktadır.

Türkmen Kökenlere Dayandıkları Görüşü Anadolu'ya göç ederek gelen Türkler'den bazıları yerleşik hayata geçerek tarım faaliyetlerinde bulunmaya başlamışlardır. Buna bağlı olarak manavlık, “Batı Anadolu’ya dışarıdan gelen (göçmen/muhacir) ve göçebelikten yerleşmiş (Yörük) nüfus dışında eskiden yerleşmiş köylere / köylülere verilen ad veya “Yerli Halk”, “Yerleşik Türk / Türkmen Topluluğu” ya da “Yerli olan, muhacir olmayan” ve yahut “hareketli nüfusa karşın yerini değiştirmeyen, devamlı olarak orada oturan “Türkçe dışında dil bilmeyen” topluluk üyeleri olarak tanımlanmaktadır. Bu yaklaşıma göre Manavlar, Anadolu Selçuklu'nun bakiyesi olan Türkmen halk ile Osmanlı döneminin 17. yüzyıl öncesi yerleşen Türkmen halkıdır.Balkanlara Karadeniz'in kuzeyinden gelen ve Hıristiyanlığı kabul eden Peçenekler ve Kumanlar gibi Türk toplulukları da dönem dönem Bizans tarafından Anadolu'ya yerleştirilmiştir ve bu toplulukların, yerleşik hayata geçen Oğuz Türkleriyle kaynaşarak bir kısım Manavları oluşturduğu da düşünülmektedir.Cevdet Türkay'ın "Osmanlı İmparatorluğu'nda Oymak, Aşiret ve Cemaatlar" adlı eserinde belirtilene göre Manavlar "İçel sancağı, Anamur kazası (İçel sancağı), Manisa kazası (Saruhan sancağı) Düşenbe kazası (Ala iye sancağı) gibi yörelerindeki yörükan taifesidir." Diğer bir deyişle, Manavlar aslında göçebe Türkmenler olup Anadolu'nun çeşitli yerlerine dağılmış bulunmaktadırlar.

Dayanakları : Bazı araştırmacılara  göre Manavların, Türk soylu olduğunu gösteren en önemli delil, Mongolid karakteristikleridir; Manavlarda gözlerdeki çekiklik ve yuvarlak yüz hatları hemen farkedilebilir.Araştırmacılara göre başka bir delil ise, manavların eski sosyal yaşamda büyük önem tutan ipek böcekçiliğidir. Özellikle Marmara Bölgesi'ndeki manav köyleri Orta Asya'dan gelen alışkanlıklarıyla ipek böceği üreticiliği yapmaktadır. Örneğin; Osmanlı döneminde Bursa'daki ipek kumaşların üretiminde bu ipek böceği üretimini yapan manav köylerinin payı büyüktü. Son yıllara kadar manav köylerinin en büyük geçim kaynağı ipek böcek yetiştiriciliğiydi ve hala bunu sürdüren köyler mevcuttur.Manavlar, Türkçe'den başka bir dil anlamazlar. Türkçe'den başka sözcükler-ünlemler kullanmazlar. İkinci dilleri ya da mahalli dilleri yoktur.Geçmişte, yerleşik hayata geçen veya Yerleşik düzene adapte olan Türk toplulukları, Konar-Göçerliğe devam eden Yörük-Türkmen toplulukları ile sorunlar yaşamışlardır. Hatta, Manavlar, konar-göçerliğe devam eden Yörük-Türkmen grupları tarafından yerleşik hayata geçtikleri için küçümsenmişler ve her zaman alaya alınmışlardır. Çoğu zaman Konar-Göçer Yörük ve Türkmenler, göç yolunda karşılarına çıkan yerleşik (manav) Yörük ve Türkmen köyleriyle ters düşmüşlerdir. Bazı zamanlar, Konar-Göçer gruplar manav köylerini talan etmişler ve yerleşik köyler üzerinde baskı kurmuşlardır.Son derece uysal, mülâyim ve başkası tarafından söylenenlere fazla karşı çıkmayarak yani tartışmayarak geleneksel yaşamlarını sürdüren Manavlar kendi ifadeleri ile; “yedi kez düşünmeden adım atmayan”(yavaş davranan) bir yapıya sahiptirler. Bu uyumlu ve uysal yapıları, başkalarına “sen bilirsin” ya da “siz bilirsiniz” ifadesinin sık kullanılmasında da kendini göstermektedir.Osmanlı döneminde Manavlar, uzun yıllar Rum köyleri ile komşuluk yapmışlar ve uyumlu kişilikleriyle onlarla iyi geçinmeyi başarabilmişlerdir. Ancak kız alıp verme konusunda son derece tutucu davranıp Rumlarla kaynaşmamış ve kendi geleneklerini koruyabilmişlerdir.Birinci Dünya savaşı sonucunda Osmanlı'nın gittikçe toprak kaybetmesiyle, eski Osmanlı topraklarından Boşnak, Arnavut, Çerkez , Laz, Gürcü gibi anadili Türkçe olmayan göçmenler ile Muhacir diye adlandırılan ve Balkanlar'dan gelen Türk kökenli gruplar Anadolu'ya göçmüşlerdir. Bu dönemde yerli köyler kendilerini göçmenlerden ayırmak anlamında Manav olduklarını belirtmeye başlamışlardır.Manavlar dışa açılmayı pek tercih etmediklerinden uzun yıllar bu müslüman göçmenlerle dahi evlilik yapmamışlardır. Manavlar geleneklerine bağlı olduklarından daha çok köy yaşamını tercih etmişlerdir. Şehirlerde da yaşayanları azımsanmayacak kadar çoktur.

Yaşayış Tarzlarındaki Benzerlikler :Manavlar'ın gelenek-görenek itibariyle ve yaşam biçimi itibariyle incelendiğinde, kültür bakımından yörükler ile çok büyük bir farklılık olmadığı görülmektedir. Farklılaşma noktası, yerleşikliğin getirdiği özelliklerde görülür.Manav köyleri genelde düzlük ve ova yerleşmeleridir. Manav köyleri plansız ve gelişigüzel oluşmuş köylerdir. Evler derme çatmadır. Belirli bir plan yoktur. Köylerdeki ve evlerdeki plansızlık göçebe hayatın en büyük izleridir. Köyler genelde, her gelenin plansızca yerleştiği bir öbek şeklindedir.Muhacır köyleri ile karşılaştırıldığında, oldukça bakımsızdır. Çevredeki düzenli, bakımlı Muhacır Türk köylerinden hemen ayırt edilebilir.Manav köylerinin beslenme alışkanlıkları ile Yörükler’in beslenme alışkanlıklarında çok büyük farklılık yoktur.Güney Marmara'daki manav köyleri ile Antalya, Bergama ve Mersin civarındaki manav köylerinde gerekse Kastamonu manav köylerinde; "bengi", "mengi" veya "bengü" adı verilen "Şaman" izlerinin bulunduğu ritüelleşmiş oyunlara rastlanmaktadır. Bu veri, Anadolu'daki manavlar'ın ortak özelliklere sahip olduğu ve Orta Asya kültürüne sahip olduğunu göstermektedir.Manav köylerindeki "Eşikte yani kapıda oturulmaz", "eşiğe basılmaz", "yanan ateş söndürülmez" biçimindeki manav inanışlar, Şaman dönemini izlerini yansıtmaktadır.Manav köylerinde şehirlerde kullanılmayan "8. ve 9. yüzyıl Türkçesi"ne ait sözcüklere de rastlanır: "künge", "kiğiz","katun", "yavuz", "yavuklu", "eybek", "yaşmak", "pörtlek", "zorbek", "aka", "ani" gibi...Özellikle Eskişehir,Bilecik, Konya ve Sakarya ile bazı Balıkesir manav köylerinde oyunlar yörüklerde olduğu gibi "kaşık"la oynanmaktadır.Tüm manav köyleri dini açıdan "Sünni-Hanefi"dir.

Manavların Kökeni Hakkında Farklı Görüşler

1. Görüş = Manavların Türkleşmiş ve Müslümanlaşmış Rum ve Anadolu halkı olduğu :Bu görüşlerin başında Manavların, Selçuklu döneminde Anadolu'da müslümanlığı kabul eden yerli Rum ve Anadolu halkı olduğu görüşü gelmektedir. Buna göre, Fırat nehrinin batısındaki halklar, Türkmen ve İslam istilası karşısında İslamiyeti kabul edip Türkleşmişlerdir. Türklerin yönetimi öncesi dönem olan Roma döneminde ise Anadolu'da İyon kültürü baskın kültür olmuş, Anadolu'nun tüm halklarını İyon=Rum medeniyeti altında birleşmişti. 10. yy'dan sonra Anadolu'da İslam ve Türk kültürü baskın kültür olmuş ve Anadolu'nun tüm halkları Türk-İslam medeniyeti altında birleşmiştir. Bu görüşe göre manavlar "Anadolu Türkü" olarak tanımlanabilir.Bu görüşü ileri sürenler, Türkçedeki "manav" sözcüğü ile Rumcadaki "manavis" sözcüğünün aynı kökenden geldiğini ve Rumların bazen kendilerinin manav olarak da nitelendirdiğini de belirtmektedir.Bu görüşe karşıt eleştiriler, manavların Müslümanlaşan Rumlar olmadığını gösteren tutarsızlıkların bulunmasına yönelik getirilir: Bu görüşün temel tutarsızlığı, Anadolu'nun yerli ve medeni halkının nasıl olur da kendi dilini kaybedip asimile olabileceği sorusunun yanıtlanamamasıdır. Anadolu kültürüne göre daha düşük seviyede ve göçebe kültüre dayanan Türk kültürü, yerli kültürü nasıl ekarte edeceği sorusunun karşılığının olmamasıdır. 2. "Köklü bir geçmişi ve dili olan Rumlar, kendi dillerinden tamamen nasıl uzaklaşıp göçebe dilini kullanmaya başladılar? Hiç olmazsa pekçok Rum sözcüğün, gramerin ve cümle yapılarının Manav köylerinde kullanılması gerekmez miydi?" sorusunun cevaplanamaması. 3. "Rumların Güçlü Ortodoks yapıları ve İstanbul Patrikhanesi, Türklerin asimilasyonuna ve istilasına karşılık veremedi mi? Manavların inançlarında Ortodoks-Hristiyan izlerine niye rastlanılmamaktadır?" sorularının cevaplanamaması. Onlara göre, Manavların, müslümanlaşmış Rum olduğu görüşü özellikle Kurtuluş Savaşı yıllarında İngilizler ve Yunanlar tarafından çıkarılmış ve Anadolu'da benimsetilmeye çalışılmıştır. Buna göre İngilizler, Batı Anadolu'da daha geniş bir parçayı Yunan kontrolüne verebilecekti. Siyasi amaçlar uğruna türetilmiş bu görüşün hatalı olduğu, Manavlar üzerinde Kurtuluş Savaşı'ndan sonra yapılan araştırmalarla ve folklorik-antropolojik alan çalışmalarıyla ortaya konulmuştur. Manavlarda özellikle Şamanizm'in yansımaları ve Dil-Fonetik özellikleri, Rum ya da Anadolu halkı olduğu görüşünün karşısına çıkmaktadır.

2. Görüş = Bir kısım Manav halkının Peçenek-Kuman kökenli olduğu :Rum medeniyetinin içinde Balkanlar'dan gelip Bizans kralı tarafından Anadolu'ya yerleştirilen ve doğudan gelen akınlardan korunmak amacıyla yerleştirilen sayısı azımsanmayacak kadar Türki Peçenek-Kıpçak-Kuman-Uz topluluğu da vardı. Bizans kayıtlarına göre, Müslüman-Türkler Anadolu'ya gelmeden önce binlerce Türkçe konuşan insan da yaşamaktaydı. Buna göre bir kısım Manavlar, bu Türklerin devamıdır.

3. Görüş = Manavların Rumdan Ziyade Anadolunun Türkleşmiş yerli halkı olduğu :İlginç bir görüş ise, Manavlar'ın Kürtler'le benzer genetik yapı taşıdığına yöneliktir. Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyoloji Bölümü Başkanı Prof. Dr. Ali Sazcı'nın yaptığı etnik grupların genetik yapıları araştırmasında, Kürtler ile Manavlar’ın genetik yapılarının birbirlerine yakın olduğu sonucuna ulaşılmıştır ve bu sonuç Toronto’da düzenlenen Amerikan İnsan Genetiği Birliği’nin yıllık toplantısına bir bildiri halinde sunulmuştur.

Manavların Yaşadığı Yerler :Kendilerini Manav olarak ifade eden Türkler ağırlıklı olarak Batı Anadolu'da ve Marmara bölgesinde yaşamaktadır. Manavlar'ın ve manav köylerinin bulunduğu iller şöyledir. Lakin, farklı yörelerde manav sözcüğü farklı anlamlarda kullanılabilmektedir:

 

 

 

  • Sakarya
  • Düzce :Akçakoca,Konuralp ve Yığılca
  • Eskişehir
  • Bolu: Tüm ilçeleri
  • Bilecik
  • Bursa
  • Karabük
  • Kocaeli: İzmit, Gebze(Cumaköy), Körfez, Kandıra, Karamürsel(Akçat, Ereğli Beldesi),Gölcük
  • Balıkesir: Merkez, Bigadiç, İvrindi, Balya, Kepsut, Havran, Burhaniye, Susurluk, Gönen, Edremit, Sındırgı
  • Çanakkale: Çan, Yenice, Ezine, Bayramiç
  • İstanbul: Şile, Ağva, Ömerli, Öğümce, Bozhane, Göllü, Kılıçlı, Karakiraz, Kurna, Sahilköy,Sarıkavak,Hüseyinli
  • Tekirdağ
  • Kırklareli
  • Manisa
  • İzmir

 

  • Antalya, Manavgat
  • Konya
  • Afyon
  • Uşak
  • Kırşehir: Merkez, Kaman, Mucur, Çiçekdag, Boztepe, Özbag, Tepeköy, Kaman
  • Kütahya
  • Ankara: Nallıhan, Kuzucular
  • Zonguldak
  • Kastamonu
  • Mersin
  • Isparta
  • Burdur
  • Muğla
  • Yalova
  • Diyarbakır: Çermik, Çüngüş

 

Kaynak:Kandıralılar derneği vakfı,Sümeryye Köktürk

 

 

Türkmen ve Yörük Grupları

 

Yörük ve Türkmen grupları

Cemaat Adedi

Hane Sayısı

Mücerred

Bulundukları Bölgeler

1

Ak Keçilü Yörükleri

187

9.874

2.091

Birecik, Kütahya, Mardin

2

Ak koyunlu Türkmenleri

228

9.070

2.193

Afyon, Bozok, Kütahya, Uşak, Sivas

3

Akçaköy Yörükleri

28

332

159

Saruhan

4

Ali Beğlü Taifesi

73

1.725

528

Adana, Bozok, Tarsus

5

Andırın ve Haruniye Yörükleri

55

1.103

537

Adana, Kars-ı Maraş, Maraş, Özer

6

Arslan Ali Taifesi

22

867

281

Sivas

7

Atçeken Yörükleri

1.911

35.576

5.638

Afyon, Aksaray, Akşehir, Eskişehir, Karaman, Konya, Niğde, Urfa

8

Avşar Taifesi

137

5.006

1.461

Adana, Bozok, Haleb, Kozan, Kütahya, Şark Vilâyeti, Uşak

9

Ayrı Tamlu Taifesi

45

1.441

476

Dulkadır, Kars-ı Maraş, Kozan

10

Balasanlu Taifesi

24

418

174

Malatya, Samsad

11

Bayındır Taifesi

90

2.419

630

Adana, Tarsus

12

Boylanlu Taifesi

12

243

147

Malatya, Samsad

13

Bozca Todurga Taifesi

76

1.975

445

Tarsus

14

Bozdoğan Yörükleri

119

2.909

1.368

Adana, Aksaray, Karaman, Tarsus

15

Bozkırlu Yörükleri

110

2.438

919

Aksaray, Ankara, Karaman, Kırşehir, Konya

16

Bozulus Türkmenleri

708

35.226

7.381

Ankara, Birecik, Bozok, Diyarbekir, Dulkadır, Erzurum, Kilis, Maraş, Sivas, Siverek, Urfa

17

Bulgarlu Taifesi

55

1.253

454

Adana, Karaman

18

Çakallu Taifesi

16

342

180

Besni, Malatya

19

Çokun Taifesi

99

3.448

927

Adana, Özer, Sivas

20

Çömlek Taifesi

14

498

116

Adana

21

Çullıyan Yörükleri

259

8.265

2.313

Aydın

22

Danişmendlü Türkmenleri

379

12.318

444

Adana, Afyon, Aksaray, Ankara, Aydın, Ka­raman, Kayseri, Kırşehir, Maraş, Sivas, Tarsus

23

Dulkadırlı Türkmenleri

1.923

51.534

9.140

Adana, Ankara, Antakya, Antep, Besni, Bire­cik, Bozok, Diyarbekir, Ergani, Kars-ı Maraş, Kayseri, Kozan, Malatya, Maraş, Özer, Sivas, Urfa

24

Dündarlı Yörükleri

196

6.110

1.713

Adana, Aksaray, Karaman, Niğde, Sivas

25

Eğlenlü (Eğlen-oğlu) Taifesi

47

1.203

307

Kars-ı Maraş, Kozan

26

Elbistan Yörükleri

20

419

196

Maraş

27

Ellici Yörükleri

395

5.288

2.085

Adana, Aydın, Bursa, Karesi, Kütahya, Mani­sa, Saruhan

28

Elvanlu (Elvan) Taifesi

120

2.923

633

Tarsus

29

Esenlü-i Eredna (Ertana) Taifesi

156

3.976

1.176

Tarsus

30

Eymir Hanlı Taifesi

15

268

64

Tarsus

31

Gökçelü Taifesi

96

2.456

720

Tarsus

32

Günerli Taifesi

46

1.225

397

Tarsus

33

Haleb Türkmenleri

1.084

45.810

16.787

Adana, Antep, Birecik, Diyarbekir, Halep, Hama, Kilis, Malatya, Maraş, Sivas

34

Haymene Yörükleri

776

19.608

5.531

Aksaray, Ankara, Ereğli, Karaman, Koçhisar, Konya, Niğde, Sivrihisar, Tarsus

35

Horzum Yörükleri

113

5.273

734

Aydın, Denizli, Menteşe, Muğla

36

İçel Türkmenleri

2.392

68.147

28.786

İçel, karaman, Niğde

37

İskender Beğ Yörükleri

47

2.242

171

Menteşe, Muğla

38

İslâmlu Yörükleri

73

1.826

487

Kayseri

39

Kara Keçilü Yörükleri

303

10.768

3.396

Birecik, Konya, Mardin

40

Kara koyunlu Türkmenleri

314

10.673

2.079

Aydın, Bozok, Eskişehir, İzmir, Menteşe

41

Kara Ulus Taifesi

225

1.610

711

Urfa

42

Karacalu (Karacalar) Yörükleri

120

1.590

479

Biga, Bursa

43

Karaçorlu Türkmenleri

33

359

4

Erzurum

44

Karaisalu Taifesi

265

6.257

1.818

Adana, Karaisalu

45

Karı Kışlalu Taifesi

31

2.074

720

Adana

46

Kasaba Yörükleri

118

3.637

627

Ankara

47

Kavurgalu Taifesi

127

2.746

1.056

Adana, Bozok, Kozan, Özer, Sivas, Tarsus

48

Kılcan Yörükleri

139

6.076

756

Kütahya, Konya, Karaman, Hamid

49

Koçhisar Yörükleri

23

509

182

Koçhisar

50

Kosun Yörükleri

418

10.701

3.129

Tarsus (Kosun)

51

Köstere Yörükleri

121

2.657

453

Kayseri

52

Kuştemür Yörükleri

280

6.038

1.567

Konya Eski il, Tarsus

53

Kuzviran Yörükleri

23

1.153

61

Menteşe (Köyceğiz)

54

Maraş Yörükleri

3.464

61.380

28.853

Adana, Adıyaman, Antep, Besni, Birecik, Bozok, Çorum, Kars-ı Maraş, Kilis, Malatya, Maraş, Özer, Sivas, Tarsus

55

Marmaracık Yörükleri

13

181

73

Saruhan

56

Menteşe Yörükleri

37

1.860

108

Menteşe

57

Milli Taifesi

16

989

278

Çemişkezek, Kilis, Mardin

58

Mukataahane Yörükleri

24

266

256

Saruhan, Manisa

59

Oğul Beğlü Taifesi

11

255

74

Özer, Tarsus

60

Orhan Beğlü Taifesi

150

3.283

1.069

Tarsus

61

Pasyan Taifesi

120

3.272

835

Berazi, Diyarbekir, Savur

62

Rum (Anadolu) Yörükleri

18

184

15

Bozok (Yozgat)

63

Saruhan Yörükleri

1.367

8.491

5.516

Saruhan (Ilıca, Gördüs, Güzelhisar, Manisa, Menemen)

64

Savcı Hacılu Taifesi

127

3.415

1.168

Adana, Kozan

65

Sındırgı Yörükleri

34

195

11

Karesi, Sındırgı

66

Sivas Türkmenleri

28

729

271

Sivas, Uşak

67

Sonisa Yörükleri

14

428

242

Niksar, Sivas, Sonisa

68

Söğüd Yörükleri

19

501

196

Biga, Bursa

69

Şam (Şam Bayadı) Yörükleri

95

2.426

316

Bozok, Gedük, Sivas

70

Taceddinlü Taifesi

16

931

223

Ankara, Bacı Kaz.

71

Taşköprü Yörükleri

62

1.542

754

Kastamonu, Taşköprü

72

Teke Türkmenleri

462

18.009

4.626

Antalya (Elmalı, İğdir, Kalkanlu, Karahisar, Kaş, Milli Nah., Muslu Nah.), Aydın (Sart, Sultanhisarı, Tire, Silifke), Maraş, Menteşe, Tarsus

73

Terkemiş Yörükleri

38

1.758

290

Hamid, Gölhisar

74

Toylu Yörükleri

34

1.399

125

Kütahya

75

Turgud Yörükleri

154

4.149

490

Akşehir, Karaman (Turgud, Saidili)

76

Turhal Yörükleri

20

588

209

Tokat, Turhal

77

Ulaş Taifesi

216

5.077

1.597

Adana (Yüreğir), Tarsus, Kosun, Ulaş

78

Ulu Yörük Taifesi

1.437

41.001

23.199

Amasya, Ankara (Ayaş, Beğpazarı), Bozok, Budaközü, Çorum, Eskişehir, Mihaliç, Sivas, Sivrihisar, Sorkun

79

Uluborlu Yörükleri

8

84

-

Hamid, Uluborlu

80

Yaban Eri Türkmenleri

69

3.081

1.034

Sivas

81

Yahyalu Yörükleri

222

7.736

2.862

Adana (Karaisalu, Sarıçam), Aydın, Bozok (Boğazlıyan), Develi, Karahisar, Kayseri, Niğde, Tarsus, Ürgüb

82

Yakublar Yörükleri

8

99

47

Karesi, Pınarhisar

83

Yeni il Türkmenleri

12

605

17

Sivas

84

Yenişehir Yörükleri

185

3.480

1.237

Aydın (Alaşehir, Arpaz, Birgi, Bozdoğan, İzmir, Sultanhisarı, Tire, Yenişehir), Hamid (Eğirdir), Kütahya (Kula), Menteşe (Tavas), Saruhan (Adala)

85

Yortan Taifesi

55

1.429

254

Bolu (Kıbrıs, Konrapa), Tarsus (Ulaş, Kosun)

86

Yüzdeciyan Yörükleri

335

3.102

2.564

Aksaray, Ankara, Bayburd, Kelkid, Konya, Ereğli, Eski il, Koçhisar, Niğde

87

Yüzdepâre Yörükleri

58

2.876

216

Kırşehir, Çiçekdağı

88

Zakirlü Kabilesi

63

1.567

332

Bozok, Sorkun

89

Zekeriyalu Taifesi

34

860

252

Tarsus, Ceyhan

 

TOPLAM

23.745

655.800

187.270

 

Eyalet ve Sancaklar

ELVİYE-İ VİLÂYET-İ ANADOLU (Anadolu Vilâyeti Sancakları)

 

Sancak isimleri

 

Sancak isimleri

 

Sancak isimleri

1

Kütahya

2

Saruhan (Şehzade Sancağı)

3

Aydın

4

Karahisar-ı Sahib [Afyon]

5

Ankara

6

Hüdavendigâr [Bursa]

7

Bolu

8

Kocaeli

9

Kastamonu

10

Menteşe

11

Teke

12

Hamid

13

Kangırı [Çankırı]

14

Karesi [Balıkesir]

15

Biga

16

Sultanönü [Eskişehir]

17

Sığla

 

 

ELVİYE-İ VİLÂYET-İ KARAMAN (Karaman Vilâyeti Sancakları)

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

1

Konya

2

Kayseri

3

İçil [İçel]

4

Niğde

5

Beyşehri [Beyşehir]

6

Aksaray

7

Akşehir

8

Kırşehri [Kırşehir]

 

 

ELVİYE-İ VİLÂYET-İ DULKARDİYE (Dulkadırlı Vilâyeti Sancağı)

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

1

Maraş [Dulkadırlı]

2

Malatya

3

Sis [Kozan]

4

Antep [Ayntab]

5

Kars (Kars-ı Dulkadriye)

6

Samsad

ELVİYE-İ EYÂLET-İ RUM (Rum Eyâleti Sancakları)

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

1

Sivas [Yeni il]

2

Amasya

3

Çorum

4

Bozok [Yozgat]

5

Divriği

6

Canik [Sinop]

7

Arabkir [Arapkir]

 

 

 

 

ELVİYE-İ EYÂLET-İ ERZURUM [Erzurum Eyâleti Sancakları]

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

1

Erzurum

2

Trabzon

3

Karahisar-ı Şarkî

4

Kiğı

5

Pasin

6

İspir

7

Hınıs

8

Çemişkezek

9

Soğman

10

Mazgird

11

Pertek

12

Oltu

13

Batum

14

Bardîz [Berdiz]

15

Mamirvân[Merzüman]

16

Ardanuc

17

Küçük Ardahan

18

Kızucan

19

Tortum

20

Ardahan

21

Pertekrek

22

Livane

23

Kars

24

Şavşat

25

İmirho

26

Acara

27

Malazgird

ELVİYE-İ VİLÂYET-İ HALEP [Halep Eyâleti Sancakları]

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

1

Halep

2

Adana

3

Hama

4

Tarsus

5

Birecik

6

A‘zaz ve Kilis

7

Marra [Maarra]

8

Uzeyr [Özer]

9

Selemiye

ELVİYE-İ VİLÂYET-İ ŞAM [Şam Vilâyeti Sancakları]

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

1

Şam

2

Kuds-i Şerîf

3

Gazze

4

Trablus [Trablusşam]

5

Safed

6

Nablus

7

Aclun

8

Kerek ve Şavbek (?)

9

Leccun

10

Hums [Humus]

11

Tadmor [Tedmür]

12

Salhat (?)

13

Beyrut ve Sayda

14

Cebele

 

 

ELVİYE-İ VİLÂYET-İ DİYARBEKİR [Diyarbekir Vilâyeti Sancakları]

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

 

Sancak ismi

1

Amid [Diyarbekir]

2

Ruha [Urfa]

3

Harput

4

Ergani

5

Kabur

6

Deyr-i Rahba

7

Siverek

8

Atak

9

Nusaybin

10

Tercil

11

Çermik

12

Rakka

13

Sincar

14

Hısnkeyf [Hasan Keyf]

15

Eğil

16

Çapakçur

17

Eski Musul

18

Cammase

19

Siird

20

Beni Rabi‘a kabilesi

21

Ağçakale

22

Mihrani

23

Kalb [Kulb]

24

Pesyan [Pasyan], Zilan

25

Gence

26

Görgil

27

Hancuk

ELVİYE-İ VİLÂYET-İ VAN [Van Vilâyeti Sancakları]

 

Sancak isimleri

 

Sancak isimleri

 

Sancak isimleri

1

Van

2

Adilcevaz

3

Bitlis

4

Muş

5

Bargiri

6

Erciş

7

Kârkâr

8

Kesan

9

Ispayrıd

10

Agakîs

11

Nısf-ı Şırvî

12

Vadi-i Beni Kotur

 

 

 

LAZ KÖYLERİ

Döngelli,Edilli,Göktepe,Aktaş,,Kirazlı(10 ),Uğurlu,Nazımbey,Kalkın Hasançavuş,Tahirli ( % 5 )

Kaynak: Derleyen İbrahim Tuzcu

GÜRCÜ KÖYLERİ

Çiçekpınar,Melenağzı,Uğurlu,Doğancılar Kirazlı (% 10)

Kaynak: Derleyen İbrahim Tuzcu

ABAZA KÖYLERİ

Esmahanım,Dilaver,Davutağa,

Kaynak:Derleyen İbrahim Tuzcu

HEMŞİN KÖYLERİ

Hemşin,Yenice,Karatavuk,Kınık % 10

Kaynak: Derleyen İbrahim Tuzcu

ÇERKEZ KÖYLERİ

Hasançavuş,( Eskiden Sarayköy,Düzceköy,Erenler burada Çerkezler vardı bunlar daha sonra Düzce ye ve başka illere göç etmişlerdir burada daha sonra Nazımbey köyü kurulmuş ve burada azda olsa Çerkez kalmıştır,o eski köyler munkariz olup yerine Nazımbey köyü kurulmuştur.)

Kaynak: Derleyen İbrahim Tuzcu

MANAV KÖYLERİ

Akkaya,Beyhanlı,Çayağzı,Altunçay,Dereköy,Subaşı,Beyören,Balatlı,Kınık,Koçar,Ortanca,Dadalı,Tahirli,Arabacı,Göktepe,Kepenç dır

Kaynak .Drl. İ.Tuzcu

 

AKÇAKOCADA AYANLAR

1- Çalıkzade Essayit Mustafa ağa        1782-1792

2- Mirasyedizade Mehmet ağa             1792-1804

3- Çalıkzade Hüseyin ağa                    1793-1803

4- 64 . Cemaatin Osman ağa                1804-1810

Kaynak: Doç.Dok.Zeynel Özlü Karadeniz’de bir kıyı kenti

 

KÖYLERİN JEOLOJİK DURUMU

Kırmızı toprağın kumlu kısımlarda 7- lik derinlikte su seviyesi mevcuttur. Karaburun ve Orhan dağlarında linyit kömür tabakaları azda olsa mevcuttur vadileri dolduran aliviyon tabakası içinde ve derelerin seviyesinde zengin fakat yine tazyiksiz su tabakaları mevcuttur,deniz seviyesinden  dağlara doğru 80-90 metrelik düzlüklere rastlanmaktadır kum,taş,-marn kısmı kireçli ve kilden müteşekkürdür, kırmızı toprağın üstüne örtülü olan kitleler 7- arasıdır, Kretese-marn ve kumtaş kitlelerin içinde su seviyesi yoktur etüt tarihi 1947 mühendis zeki erişir jeolog doktor ervinl an dır .Batı Karadeniz coğrafi bölümünün en batı ucunda dadır,30 km kıyı dağlık kısım mevcuttur,kıyı doğu batı yönlü düz girinti ve çıkıntısızdır,kıyıya paralel boyu uzun eni dardır.Kaplantepe masifi en eski temelini teşkil eder ve grenlerle,şistlerden muteşekkil bir hersiyen masifidir,ayrıca kuvarsit,kırmızı gre,arkoz,silisli ve killi şistler ve yarı kristalin siyah kalkerlerden meydana gelmiştir.Akçakoca sırtlarında neojen tortuları tepeleri örtmektedir,kıyı boyu faal falezler dışındaki kesimleri ile derelerin,çayların denize döküldükleri ağızlar kalın ve devamlı alüvyon tortuları ile örtülüdür bu tortuları akarsuların sürükleyip taşıdıkları çakıl,kum ve millerle plaj kumları bulunmaktadır,bu nedenle falezler gerilmiş aktivitelerini kaybetmiştir.Ayrıca saf,beyaz kalkerlerin bulunduğu kesimlerinde karstik çukurlar vardır,yakın köylerde de dolinler mevcuttur.En sığ kıyılar

Döngelli,Akkaya,Bayhanlı,Çayağzı,Edilli,Melenağzı,Hasançavuş,tur.Değirmenağzı ve Ceneviz kalesi civarı soyat yalıyarlar(beyaz kayalar) 30 mt yüksekliktedir

Kaynak: İst.Üniv.Coğ.Enst.Dergisi,cilt 5 sayı10 s. 112

 

KÖYLERİN YER ALTI SULARI

Yer altı su seviyeleri çok değişmektedir, Deredibi deresi ağzında üç adet keson kuyu mevcut pınar ve kuyu suları mevcut bunların birkısmı serttir sıcak su ve göl yoktur, Sarı yaylada bulunan su şehrin içme suyunu karşılamaktadır  Kaynaklar bakımından zengindir fazla yağış aldığı için zengin karstik kaynaklar teşekkülüne yol açmıştır bunlardan biri Arabacı köyü yakınında bulunmaktadır.Memişözü kaynağından çevre köyler yararlanmaktadır,ayrıca Aksu deresinin bir kolunu da beslemektedir.

 

KÖYLERİN TOPRAK ÖRTÜSÜ

Topraklar esmer ve kahve rengi orman topraklarıyla hidro morfik alüvyal topraklardır, ayrıca podjolik kırmızı ve sarı toteritik toraklara rastlanmaktadır toprak kireç sizdir tuzluluk %44 -35 dir potas fosfor bakımından fakirdir ,organik bir madde %78dir asitlidir topraklar erozyona maruzdur 

Kaynak: İst.Üniv.Coğ.Enst.Dergisi,cilt 5 sayı10 s. 112

 

KÖYLERİN  İKLİMİ

En fazla yağış Eylül-Kasım-Aralık-Ocakta olur,kar Aralık ve Ocak ayında yağar ama uzun sürmez,Mayıs-Haziranda Karayel,Temmuz-Ağustos-Eylül ayında Poyraz eser,kış aylarında lodos eser,Temmuz- Ağustos-Eylülde güneş kendini daha iyi gösterir,Aralık,Mart ayları arası en düşük sıcaklık olur ılıman Karadeniz iklimine sahiptir.

Kaynak: Türk coğ.derg.sayı 13-14 say.125 İstanbul 1965

 

KÖYLERİN BİTKİ ÖRTÜSÜ

İklimin mutedil ve yağışlı olması bitki örtüsü gürdür orman alanı 2047.77 hektardır ağaçlar kışın yapraklarını dökerler Kayın,Gürgen,Kestane,Ihlamur,Meşe,Kavak,Çınar ağaçları revaçtadır maki bitki örtüsü hakimdir orman gülleri eğrelti otu yergülü çoban püskülü erica ağaçları ve çayır otları bulunur  .Ot ve orman altı bitkileri zenginlik arz etmesine rağmen hayvancılığın yapılamaması mera ların bulunmayışındandır,buralar fındık bahçelerine sokulmuşlardır

Kaynak: İ.Çölaşan Ü.E. Türkiye iklimi sayfa 139 Ankara 1960 

 

 

EOSEN FOLİŞİ MUMİNİTLİ KALKER OLAN YERLER

Altuncay,Subaşı,Dilaver,Esma hanım,Uğurlu,Davutağa dır.

Kaynak: Şükrü Dönmez Akçakoca adlı kitabından alıntı

 

PALEOZİK YERLER

Karatavuk, Kurugöl, Koçar, Koçulu, Balatlı, Beyören, Fakıllı, Doğancı, Kınık,Ortanca,Deredibi,Tepeköy,Dadallı,Döngelli,Çiçekpınar,Edilli dır.

Kaynak: Şükrü Dönmez Akçakoca adlı kıtabından alıntı

 

ALİVİYONLAR VE KUART ERNERLİ YERLER

Edilli,Akaya,Beyhanlı,Çayağzı dır

Kaynak : Şükrü Dönmez Akçakoca adlı kıtabından alıntı

 

KRETASE KUM TAŞ-MARNLI YERLER

Karatavuk,Yenice,Hemşin,Aktaş,Kalkın,Hasan çavuş,Tahirli,Edilli,Kepenç dir

Kaynak: Şükrü Dönmez Akçakoca adlı kıtabından alıntı

 

YUMUŞAK KUMLU YERLER

Edilli,Kalkın,Paşalar,Karaburun,Melenağazı dır

Kaynak: Şükrü Dönmez Akçakoca adlı kıtabından alıntı

 

AKÇAKOCA KÖYLERİN YERLEŞİM DURUMLARI

 

DAĞINIK KÖYLER                       AZ DAĞINIK KÖYLER

 

Arabacı                                                       Aktaş

Akkaya                                                       Altunçay

Bayhanlı                                                     Çiçekpınar                             

Balatlı                                                         Davutağa

Beyören                                                      Dilaver

Çayağzı                                                      Esmahanım                                     

Dadalı                                                         Dereköy

Döngelli                                                     Deredibi

Doğancılar                                                 Fakıllı

Edilli                                                          Kepenç

Göktepe                                                     Kınık

Hasançavuş                                               Kirazlı

Hemşin                                                     Koçar

Kalkın                                                      Koçullu

Karatavuk                                                Küpler

Kurukavak                                               Nazımbey

Melenağzı                                               Ortanca

Tahirli                                                     Paşalar

Uğurlu                                                     Sarıyayla

                                                                Subaşı                                  

                                                                Tepeköy

                                                                Yenice

                                                                Yeşilköy

 Kaynak: M.Emiroğlu Bolunun orman içi köyleri çele dergisi sayı 12 sayfa 4-6 Ankara

                                                                                    

 

 

AKARSULARI

İSMİ                                                                          BULUNDUĞU YER

 

ÇAKPELİT,SOĞUKSU,KÜÇÜKSU                               Akkaya

AFTON DERESİ, KILSUYU,İLHAMUR DERESİ        Altunçay  

AFTUN DERESİ                                                              Çayağzı

DÖNGELLİ DERESİ                                                       Döngelli

HIZAR DERE,KARA DERE                                           Deredibi

ORHAN DERESİ                                                              Merkez

HASAN ,SARMA , DEĞİRMEN DERELERİ                 Merkez    

AKDERE                                                                           Edilli

DARI ,KALKIN DERESİ                                                 Kalkın

KÜPLER DERESİ                                                            Küpler

GÜBİ DERESİ                                                                  Dilaver

Kaynak: Şükrü Dönmez Akçakoca kıtabından alıntı

 

 

DAĞLARI

İSMİ                                                     BULUNDUĞU YER

 

ORDULU DAĞI      960 mt                  Dilaver, Küpler,Kurukavak

KAPLAN DED        1158 mt                Karatavuk, Hemşin ,Yenice, Esmahanım

HACİZ DAĞI            960 mt                Deredibi, Balatlı,Beyören, Fakıllı

YILDIRIM SIRTLARI                        Tepeköy,Altunçay, Subaşı,

PINAR TEPE                                       Aktaş

ÇAYLAK TEPE                                  Akkaya

KÖYBAŞI TEPESİ                              Akkaya,Çayağzı,Bayhanlı

TEPEBAŞI TEPESİ                             Balatlı,Beyören

KAPLAN TEPESİ                               Arabacı,Aktaş,Vakıf,Kurugöl

SİVRİ TEPE                                         Esmahanım,Yenice,Hemşin

YÖRÜK TEPE                                     Kurukavak,Küpler. Esmahanım

Kaynak: Şükrü Dönmez Akçakoca kıtabından alıntı

 

 1935 NÜFUS SAYIMINDA MUHTARLIK OLMAYAN 8 KÖY İSMİ

Tepeköy  218,Uğurlu   526,Kirazlı 457,Deredibi 230,Kentmenli  197,Koçar  347  Yeşilköy   243,Dilaver 353 Nüfusa sahipti.

Kaynak: Mustafa Kocadon s.19

 

AKÇAKOCADA YERLİ KÖYLER

Akkaya,Altunçay,Beyhanlı,Balatlı,Beyören,Çayağzı,Dadalı,Doğancılar,Göktepe,Kepenç,Subaşı,

Kaynak: Mustafa Kocadon

 

AKÇAKOCADA KARIŞIK KÖYLER

Aktaş,Arabacı,Hasançavuş,Kalkın,Paşalar,Ketmenli,Kınık,Kirazlı,Koçar,Koçulu,Tahirli,Uğurlu,Yeşilköy

Kaynak: Mustafa Kocadon

 

AKÇAKOCADA GÖÇMEN KÖYLER

Hemşin,Çiçekpınar,Davutağa,Dilaver,Deredibi,Döngelli,Esmahanım,Edilli,Fakıllı,Karatavuk,Kurugöl,Kurukavak,Melenağzı,Nazımbey,Tepeköy,Yenice

Kaynak: Mustafa Kocadon

 

AKÇAKOCADA İLK FINDIK BAHÇELERİ OLANLAR

Ali Dönmez,Mustafa Terzioğlu,Recai Karakaçan,Sait Zadeler,Topal

Osmanlar,Berbatoğlu,Gümüşoğulları,KaraHüseyin,İsmailToker,Terzibaşoğulları,Tahirler,

Yardımcılar,Uğurlar,Gülserenler,Bayraktarlar,HacıAlibeyler,Gençler,Madenciler,Akınlar,

Başarlar

Kaynak.: Doç.Dr. Zeynel Özlü Karadeniz’de bir kıyı kenti kıtabından alıntı

 

AKÇAKOCA KÖYLERİNDE MADENLER

LİNYİT : Kalkın-Esmahanım köyleri civarında,ve Haciz dağında ( Bolu salnamesinde)

DEMİR : Altunçay kıl suyu deresinde % 67 oranlı Hematit filizlerine rastlanmıştır

MANGANEZ : Akkaya  Cumayanı deresinde % 17 oranında Prolizit vardır.Dolamıt madeni

KAOLEN VE FELDİSPAT : Koçar köyü çıvarında

MERMER  : Akçakoca dağlarında,Sarıyayla-Kurugöl arasında kırmızı mermer

KİREÇ TAŞI VE ÇAKMAK TAŞI : Akkaya ,Subaşı,Altunçay,Çayağzı,Beyhanlı

PETROL (  DOĞALGAZ )  : Akkaya,Ayazlı,Edilli

Kaynak: Mustafa Kocadon  Ahmet Helvacıoğlu

 

AKÇAKOCADA FINDIK BAHÇELERİ ÇOK OLAN YERLER

Ketmenli % 100,Tahirli % 95,Göktepe % 93,Kepenç % 92,Kınık,Karatavuk ,

Kurugöl % 90 dır.

Kaynak: İst.uni.yay.s.21,s.75

 

AKÇAKOCADA TARLA ARAZİLERİ ÇOK OLAN KÖYLER

Beyören % 58 1925 dönüm.,Balatlı % 50 2500 dönüm.,Nazımbey % 41 1300 dönüm.,Melenağzı % 32 1600 dönüm.,Dilaver % 25 1950 dönüm,Uğurlu % 21 1817 dönüm,Çayağzı % 20 2200 dönüm,Davutağa % 20 2120 dönüm dür,

Kaynak: Başbakanlık D.İ.E. Tar.şb dök..

 

AKÇAKOCADA MISIR ZIRAATİ YAPILAN KÖYLER

Akkaya % 12,Kurukavak %14,Dadalı %18,Altunçay % 17,Hemşin % 12,Esmahanım % 18 dir

Kaynak: S.Öngör Türk Coğ.derg.s.15-16,say.70 ist.

 

AKÇAKOCADA BUĞDAY ZIRAATİ YAPILAN KÖYLER

Dadalı,Balatlı,Beyören,Kurukavak tır

Kaynak: Başbakanlık D.T.C .Fakültesi derg.sayı1-2,s9 Ankara

 

AKÇAKOCADA MEYVECİLİK YAPILAN KÖYLER

Koçullu,Kepenç,Beyören,Döngelli,Dadalı,Altunçay,Balatlı,Aktaş,Edilli,Uğurlu,Kurukavak,Koçar  Kirazlı Yenice dır

Kaynak: Mustafa Kocadon

 

AKÇAKOCADA SEBZECİLİK YAPILAN KÖYLER

Uğurlu,Altunçay,Çayağzı,Kalkın,Kurukavak Dadalı,Kınık tır

Kaynak: Mustafa Kocadon

 

AKÇAKOCADA HAYVAN YETİŞTİRİLİCİĞİ YAPAN KÖYLER

Kurugöl % 11,Tepeköy %6.2,Kurukavak %10.2,Dadalı % 6.2,Çayağzı % 5.3 ,Balatlı % 5.3 tür

Kaynak: Mustafa Kocadon

 

AKÇAKOCADA BALIKÇILIK YAPILAN KÖYLER

Melenağzı,Akkaya,Çayağzı,Nazımbey de tatlı su balıkçılığı yapılmaktadır

Kaynak : Mustafa Kocadon

 

ORMANCILIĞIN ÇOK YAPILDIĞI KÖYLER

Karatavuk,Kurukavak,Çayağzı,Akkaya,Dadalı,Deredibi,Balatlı,Beyören,Tepeköy,Altlunçay dır

Kaynak: Mustafa Kocadon

 

AKÇAKOCADA ORMAN OLMAYAN KÖYLER

Hasançavuş,Esmahanım,Hemşin,Ketmenli,Nazımbey,Uğurlu,,Ayrıca % 7 nin altında olanlar Yenice,Tahirli,Göktepe,Dilaver dir

Kaynak Mustafa Kocadon

 

AKÇAKOCADA İLK FINDIK EKİMİ HANGİ KÖYDE YAPILMIŞTIR

1905 Yılında Aktaş köyünde ekilmiştir

Kaynak : Mustafa Kocadon

 

AKÇAKOCADA 18 . YUZYILDA ENÇOK VERGİ VEREN KÖYLER

Akkaya,Arabacılar,Fakıllı, dır

Kaynak: DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadeniz’de bir kıyı kenti kıtabından alıntı

 

AKÇAKOCADA 18. YÜZYILDA GEMİCİ OLAN KÖYLER

Arabacılar divanında 10,Dadalı divanında 1,Fakıllı divanında 6,Kalkın Nazımbey divanında 4,Tahirli divanında 21 adet gemici vardır

Kaynak: : DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadeniz’de bir kıyı kenti kıtabından alıntı

 

AKÇAKOCADA 18. YÜZYILDA KERSETECİLİK YAPANLAR KÖYLER

Başaftonda 10,Akkaya da 22,Arabacılarda 16,Dadalıda,2 adet kerestecilik yapan vardır

Kaynak: : DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadeniz’de bir kıyı kenti kıtabından alıntı

 

AKÇAKOCADA 18. YÜZYILDA BALTACI VE HIZARCILIK YAPAN KÖYLER

BALTACILAR Arabacı divanı 24,Dadalı divanı 19,Başafton divanı 27,Fakıllı divanı 7,Kalkın divanı 1,Akaya 3 dür

HIZARCILAR  Fakıllı divanı 5,Başafton divanı 15,Dadalı divanı 10,Akkaya 1 adettir

Kaynak: : DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadeniz’de bir kıyı kenti kıtabından alıntı

 

AKÇAKOCADA 18. YÜZYILDA ARICILIK YAPAN KÖYLER

Akkaya 156,Arabacılar divanı 520,Dadalı divanı 22 Başafton divanı 318,Fakıllı divanı 107,Kalkın-Nazımbey divanı 64 Tahirli divanı 164 dür

Kaynak: : DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadeniz’de bir kıyı kenti kıtabından alıntı

 

AKÇAKOCADA 18. YÜZYILDA ARABACI VE ÖKÜZLERİN FAZLA OLDUĞU KÖYLER

 

Başafton % 28,Akkaya % 18,Dadalı % 18,Arabacılar % 17 ,Kalkın % 19,Fakıllı % 6,Tahirli % 4 dür

Kaynak: : DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadenizde bir kıyı kenti kıtabından alıntı

AKÇAKOCADA 18. YÜZYILDA SÜTÇÜLÜK YAPAN KÖYLER

Başafton,Tahirli,Kalkın,Dadalı,Arabacılar,Fakıllı dır

Kaynak: : DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadenizde bir kıyı kenti kıtabından alıntı

AKÇAKOCADA 18. YÜZYILDA EN ZENGİN KÖYLER

Arabacılar,Fakıllı,Tahirli,divanları idi

Kaynak: : DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadenizde bir kıyı kenti kıtabından alıntı

AKÇAKOCADA 18. YÜZYILDA EN FAKİR KÖYLER

Akkaya idi

Kaynak: : DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadenizde bir kıyı kenti kıtabından alıntı

AKÇAKOCADA 18. YÜZYILDA TARIM EKİMİ OLAN KÖYLER

Akkaya  % 21,Fakıllı % 15,Kalkın % 15,Arabacılar % 12,Dadalı % 6,Tahirli % 0.4 dür

Kaynak: : DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadenizde bir kıyı kenti kıtabından alıntı

 

AKÇAKOCADA 18. YÜZYILDA ENÇOK MANDA,İNEK,ARI KOVANI OLAN KÖYLER

                                               ARI KOVANI              MANDA            İNEK           KISRAK

Akaya                                            750                              720                    -                    -               

Arabacılar                                   2250                                80                 405                -

Dadalı                                           110                              242                   90                 -

Başafton                                      1590                              660                 240                 -

Fakıllı                                           535                               480                    30                     -

Kalkın Nazımbey                         320                               480                                           390

Tahirli                                          820                               240                  330                      -

Kaynak: : DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadenizde bir kıyı kenti kıtabından alıntı

AKÇAKOCADA 18. YÜZYILDA İLK VAKIFI KURAN KÖYLER

Karatavuk cami vakfı,Hemşin-Yenice cami vakfı,Başafton cami vakfı,Çiçekpınar köyü cami vakfı,Balatlı cami vakfı,Kurugöl cami şerifi,Orhan bey zamanındada 2 adet vakıf vardır,Akkaya divanı içinde yer alan Çayağzı cami vakfı,Beyören köyü Orhan zaviye vakfı dır.Ayrıca 1923 yılında Beyören,Melenağzı,Uğurlu köyünde 2 şer sınıflı resmi mektep vardır,Hemşin’de 2 medrese vardır,14 odalı 35 talebelidir

Kaynak: : DOÇ.DR.Zeynel Özlü Karadenizde bir kıyı kenti kıtabından alıntı

 

AKÇAKOCANIN EN FAZLA NUFUSU OLAN KÖYLER

Uğurlu ,Kurukavak tır

Kaynak : Akçakoca nüfus md.

 

AKÇAKOCA TARIMSAL YAYIMI GELİŞTİRME PROJE KAPSAMI İÇİNDE OLAN KÖYLER   (  TAR-GEL )

Akkaya,Altunçay,Bayhanlı,Çayağzı,Dadalı,Dereköy,Esmahanım,Hemşin,Hasançavuş,Karatavuk,Melenağzı,Nazımbey,Uğurlu,Yenice

Kaynak: Düzce il tarım  md.

 

AKÇAKOCADA TARIMSAL ALAN DURUMLARI

ORMAN ALANI                   :17.025.5 Hektar

FINDIK ALANI                    : 21.863.5 Hektar

DİĞER TARIMSAL ALAN :

İSKAN ALANLARI             :

DİĞER                                  :

Kaynak Düzce il tarım md.

 

AKÇAKOCA FINDIK SATIŞ KOOPERATİFİNE BAĞLI KÖYLER

Aktaş-Arabacı-Altunçay-Balatlı-Beyören-Bayhanlı-Çayağzı-Çiçekpınar-Dadalı-Dereköy-Deredibi-Döngelli-Doğancılar-Edilli-Fakıllı-Göktepe-Kurugöl-Kalkın-Kepenç-Kınık-Kirazlı-Koçar-Koçullu-Melenağzı-Ortanca-Paşalar-Sarıyayla-Subaşı-Tepeköy-Tahirli-Yeşilköy

Bu kooperatif1941 yılında açılmıştır

Kaynak: Hüsamettin Kaya

 

AKÇAKOCA UĞURLU KÖYÜ FINDIK SATIŞ KOOPERATİFİNE BAĞLI KÖYLER

Uğurlu-Hasançavuş-Nazımbey-Hemşin-Karatavuk-Yenice

Bu kooperatif 1978 yılında açılmıştır.

Kaynak: Hüsamettin Kaya

 

DÜZCE ÇİLİMLİ İLÇESİ FINDIK SATIŞ KOOPERATİFİNE BAĞLI OLAN KÖYLER

Kurukavak-Küpler

Bu kooperatif 1978 yılında açılmıştır

Kaynak: Hüsamettin Kaya

 

DÜZCE İLÇESİ CUMAYERİ İLÇESİ FINDIK SATIŞ KOOPERATİFİNE BAĞLI KÖYLER

Esmahanım-Dilaver-Davutağa

Bu Kooperatif 1978 yılında açılmıştır

Kaynak: Hüsamettin Kaya

 

AKÇAKOCA KÖYLERİNDEKİ SPOR KÜLÜPLERİ

 

Balatlı-Beyören-Çayağzı-Döngelli-Göktepe-Kalkın-Kurukavak-Melenağzı-Tepeköy-Subaşı-Uğurlu

Kaynak. Düzce A.S.K.F .Derneği

 

AKÇAKOCADA AYANLAR

1- Çalıkzade Essayit Mustafa ağa        1782-1792

2- Mirasyedizade Mehmet ağa             1792-1804

3- Çalıkzade Hüseyin ağa                    1793-1803

4- 64 . Cemaatin Osman ağa                1804-1810

Kaynak: Doç.Dok.Zeynel Özlü Karadeniz’de bir kıyı kenti

 

AKÇAKOCANIN KÖYLERİNİN GEÇİRDİĞİ İDARİ ŞEKLI

1323 Ten sonra  1- Voyvodalık ( Kadılık-Kaza)  safhası Osmanlı Akçakoca’yı ele geçirince 1323 başlayarak 542 yıl devam etmiş 1864 yılında sona ermiştir ,başında serdar bulunurmuş voyvodalıkla idare edilmiştir

etmiştir,kaza merkezi Göynüktür, nahiye ona bağlı nahiye merkezi Düzce idi

3-safha 1870-1934 yılları arasında 64 yıllık devam etmiştir,nahiye kaza olan Düzce ye bağlı bulunmakta idi

4- safhası 1934 yılından itibaren günümüze dek devam etmektedir

5- safhası 2000 Düzce Depreminden sonra Düzce il olunca Akçakoca Düzce ye Kaza olmuştur

Kaynak: M.Zeki Konrapa Bolu tarihi alıntı

 

 

İSTİKLAL SAVAŞINDAKİ ŞEHİTLERİMİZ

Toplam 34 şehidimiz bulundu

 

ADI

BABA ADI

LAKAP

DOĞUM YILI

İLİ

İLÇESİ

BUCAĞI

KÖYÜ

ÖLÜM TARİHİ

 

1

ABDULKADİR

ALİ

 

1305

BOLU

AKÇAKOCA

MERKEZ

DOĞANCILAR

19.03.1917

2

ABDULKADİR

ALİ

 

1305

BOLU

AKÇAKOCA

MERKEZ

DOĞANCILAR

19.01.1917

3

ABDULLAH

HÜSEYİN

HACI AHMET OĞULLARI

1303

BOLU

AKÇAKOCA

MERKEZ

 

25.06.1915

4

ABDURRAHMAN

ARİF

 

1304

BOLU

AKÇAKOCA

 

 

13.02.1915

5

AHMET

HASAN

 

1310

BOLU

AKÇAKOCA

 

 

31.06.1915

6

AHMET

RUŞEN

AİŞE

1302

BOLU

AKÇAKOCA

MERKEZ

ARABACI

17.07.1915

7

ALİ

ALİ

PAŞALI OĞULLARI

1306

BOLU

AKÇAKOCA

MERKEZ

BALATLI

27.08.1915

8

ALİ

MOLLA MUSTAFA

 

1303

BOLU

AKÇAKOCA

MERKEZ

TAHİRLİ

04.06.1915

9

ALİ

OSMAN

 

1304

BOLU

AKÇAKOCA

MERKEZ

ARABACI

25.05.1915

10

DURSUN

MEHMET

 

1295

BOLU

AKÇAKOCA

MERKEZ

ARMUTLU

23.07.1915

11

EMİN

MEHMET

 

1292

BOLU

AKÇAKOCA

 

 

18.03.1915

12

EŞREF

AHMET

MISIRLI OĞULLARI

1309